Historia Świerzawy
Początki Świerzawy pozostają przedmiotem spekulacji, natomiast na pewno uzyskała ona prawa miejskie już pod koniec XIII w. Nigdy nie posiadała murów miejskich. W historii miasta zaznaczyły się klęski żywiołowe (powodzie, pożary), zarazy i zniszczenia wojenne, między innymi podczas wojen husyckich w 1428 r. i wojny trzydziestoletniej. Po II wojnie światowej Świerzawa straciła prawa miejskie, które odzyskała dopiero w 1984 r.
Kościoły i zabytki miasta
Na obszarze historycznego centrum znajduje się kilka interesujących obiektów. Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wybudowany na przełomie XIV i XV w., zachował wiele cech budowli gotyckiej. Wśród elementów oryginalnej konstrukcji są krzyżowo-żebrowe sklepienia, wysokie ostrołukowe okna i bogato zdobione portale. Wyposażenie wnętrza obejmuje ołtarz główny z XVIII w., będący dziełem Michaela Klahra młodszego – wybitnego rzeźbiarza śląskiego z doby baroku.
Dawny kościół ewangelicki w Rynku jest obecnie używany jako katolicki. Wzniesiony w połowie XVIII w., został przebudowany na neogotycki w 1876–78 r. Jeden blok architektoniczny z kościołem ewangelickim tworzy ratusz z początków XIX w.
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świerzawie należy do najcenniejszych zabytków architektury sakralnej w regionie, a także jest jednym z najstarszych zabytków architektury romańskiej w Polsce. Obecnie pełni funkcję muzeum świeckiego.
Geologia
Przy drodze w dolinie Kamiennika, prowadzącej do kamiennej zapory suchego zbiornika przeciwpowodziowego, znajdują się interesujące odsłonięcia geologiczne skał wieku permskiego. Są to na przemian występujące piaskowce, zlepieńce i mułowce, o charakterystycznym czerwonym zabarwieniu. Są one interpretowane jako efekt krótkotrwałych, gwałtownych wezbrań rzek, typowych dla środowiska pustynnego.
Opis: Piotr Migoń
