Słup w zachodniej części Równiny Jaworskiej jest starą wsią, wymienianą pod tą nazwą już w 1202 r. Nazwa pochodzi zapewne od wieży obserwacyjno-strażniczej, której lokalizacji sprzyjało ukształtowanie terenu. Wraz z sąsiednią Winnicą był posiadłością cystersów z Lubiąża i pozostawał w ich rękach do kasaty zakonu w 1810 r.
W 1974 r. rozpoczęto prace nad budową zbiornika wodnego Słup (ukończone w 1978 r.), a powyżej wsi wzniesiono ziemno-betonową zaporę o długości 940 m. Na południe od wsi rozciąga się bazaltowy płaskowyż Kopistej, będący pozostałością pokrywy lawowej. Jest największą formą tego typu w Krainie Wygasłych Wulkanów.
Nad wsią góruje kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wymieniany już w XIII w., ale w obecnej postaci pochodzący z XV w., po czym gruntownie przebudowany na barokowy. W kaplicy znajduje się barokowa chrzcielnica, a w ścianie kruchty renesansowe epitafium. Teren przykościelny jest ogrodzony murem z zachowanymi strzelnicami, w jego obrębie znajduje się kilka dalszych interesujących obiektów. Z XVI w. pochodzi kaplica pogrzebowa, na terenie przykościelnym znajduje się również ossuarium – miejsce do przechowywania kości ludzkich z likwidowanych grobów. Przy murze otaczającym kościół stoi kamienna kapliczka słupowa oraz cztery kamienne krzyże pojednania. Wyryte są na nich wizerunki narzędzi zbrodni: mieczy i kuszy.
Opis: Piotr Migoń
