Snowidza jest dużą wsią w północno-wschodniej części Równiny Jaworskiej, której historia sięga przynajmniej końca XIII w. Miała od początku istnienia charakter przede wszystkim rolniczy, wykorzystując względnie dobre gleby występujące w okolicy. Wraz z upowszechnieniem na Dolnym Śląsku uprawy buraka cukrowego w Snowidzy zbudowano w 1848 r. pierwszą w okolicy cukrownię, rozebraną w okresie powojennym.
W centrum wsi stoi kościół Wniebowstąpienia Pana Jezusa, wzniesiony jako gotycki na przełomie XIV i XV w., przebudowany w stylu barokowym w XVIII w., otoczony murem obronnym. W wyposażeniu wnętrza na uwagę zasługują obraz Sądu Ostatecznego, kamienna chrzcielnica i renesansowe płyty nagrobne. Z dawnego kościoła ewangelickiego znajdującego się opodal pozostała jedynie neogotycka wieża z końca XIX w. Dawny pałac von Nostitzów, w obecnym kształcie neoklasycystyczny, aktualnie nie jest użytkowany. Wokół pałacu istniało tarasowe założenie ogrodowe, którego układ przestrzenny jest obecnie mocno zatarty, a nieco dalej rozciągał się park pałacowy. Przetrwało w nim kilka pomnikowych drzew: platan klonolistny i topola biała, o wieku szacowanym na ponad 150 lat. Na północ od wsi, na zadrzewionym zboczu doliny Modzela przy drodze do Pawłowic Wielkich, znajduje się malowniczo usytuowany granitowy obelisk o wysokości 6 m i „gaj bohaterów”, upamiętniające mieszkańców wsi poległych podczas I wojny światowej.
Opis: Piotr Migoń
