Sichów leży w północno-wschodniej części Pogórza Kaczawskiego, w strefie zanikającego już progu Pogórza. Bezpośrednio na południe od wsi wznosi się kilka pagórków zbudowanych z bazaltu, z najwyraźniejszą Krzyżową Górą (268 m), gdzie można zobaczyć dobrze wyrażoną oddzielność kolumnową bazaltu.
Wieś powstała na przełomie XII/XIII w. i była wówczas własnością klasztoru cystersów w Lubiążu. W 1. połowie XX w. miejscowy pałac i majątek należał do von Richthofenów, a w pałacu mieściła się kolekcja dzieł sztuki i pamiątek z podróży w różne części świata. Pod koniec II wojny światowej były tu przechowywane zrabowane dzieła sztuki z Krakowa i Warszawy. W trakcie walk w 1945 r. spłonął pałac i kościół ewangelicki, następnie rozebrany. Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny został wzniesiony w końcu XIII w. w stylu łączącym elementy romańskie i gotyckie.
W murze kościelnym umieszczono kamienny krzyż pojednania, o wysokości 222 cm i rozpiętości ramion 73 cm – jest jednym z najwyższych znanych obiektów tego typu. Na trzonie jest widoczna wykuta halabarda – narzędzie zbrodni. Wokół ruin pałacu rozciągają się pozostałości parku pałacowego, otoczonego murem z basztami. W parku rosną liczne pomnikowe drzewa: tulipanowce amerykańskie (w tym najgrubszy w Polsce), dęby szypułkowe, lipy, kasztanowce, platany i cisy.
Opis: Piotr Migoń
