This post is also available in:
English
Kościół św. Jana i św. Katarzyny w Świerzawie należy do najcenniejszych zabytków architektury w regionie kaczawskim. Został zbudowany z kamienia w połowie XIII w. i reprezentuje w założeniach styl romański. Do końca XIV w. pełnił funkcję kościoła parafialnego, później, po wzniesieniu nowego kościoła w centrum miasta, kościoła filialnego, a wreszcie cmentarnego. Po pożarze w 1482 r. został odbudowany i rozbudowany na początku XVI w. W latach 1552–1654 był kościołem ewangelickim, po 1713 r. ponownie cmentarnym.
Po II wojnie światowej nie był użytkowany w celach sakralnych, a gotyckie wyposażenie zostało przeniesione do innych kościołów i muzeów. We wnętrzu kościoła unikatowy charakter mają odsłonięte w latach 70. XX w. średniowieczne polichromie w ścianach nawy, w prezbiterium i absydzie. Pokazują one między innymi tzw. Drzewo Życia. W kompozycji dominuje postać Chrystusa, a osobliwością są fantazyjne postaci zwierząt, między innymi bocianów, żyraf i ryb. Na ścianie prezbiterium znajduje się malowidło ukazujące scenę Ukrzyżowania, dalsze motywy to sceny z życia św. Katarzyny Aleksandryjskiej oraz postać św. Krzysztofa.
W kaplicy i na ścianach kościoła umieszczono 12 kamiennych renesansowych epitafiów rodzin von Hoberg, von Zedlitz i von Nimptsch. Na zewnątrz można zobaczyć kilka wykonanych z piaskowca portali w różnych stylach architektonicznych: romańskim, gotyckim i renesansowym.
Opis: Piotr Migoń
