Kondratów jest długą wsią łańcuchową we wschodniej części Pogórza Kaczawskiego, położoną w dolinie Wilczej – dopływu Kaczawy. Istniała już w XIII w., a formalnie lokowana była w 1311 r. Była posiadłością rycerską i przez długi czas, do wojny trzydziestoletniej, należała do rodu von Zedlitz. W czasach pruskich wieś pomyślnie rozwijała się, a jej mieszkańcy trudnili się rolnictwem, leśnictwem oraz górnictwem rud miedzi. Po II wojnie światowej wieś wyludniła się, duża część zabudowań popadła w ruinę, a dawny kościół ewangelicki rozebrano.
Do obiektów o znaczeniu historycznym należy kościół św. Jerzego, powstały w XIII w., przebudowany w XVI w. i odbudowany w 2. połowie XVII w. Ma bogate wyposażenie wnętrza, w tym polichromie ścienne z XVI w., renesansową chrzcielnicę i ambonę, barokowe ołtarze i kamienne płyty nagrobne, głównie von Zedlitzów. Naprzeciwko kościoła, na północnym zboczu, doliny stał dwór von Zedlitzów z XVI w., obecnie w całkowitej ruinie. Obok pozostałości tarasowego założenia ogrodowego i resztki ruin zabudowań gospodarczych towarzyszących dworowi. Niektóre budynki mieszkalno-gospodarcze i gospodarcze mają tradycyjną mieszaną konstrukcję murowano-szachulcową. Na południowy zachód od wsi znajduje się Kondratowski Lasek. Ma charakter grądu, z dębem, lipą, jaworem, grabem i jesionem oraz bogatą roślinnością runa, w tym wieloma gatunkami chronionymi. Na zboczach występują niewysokie skałki zieleńcowe.
Opis: Piotr Migoń
