Okolice Starych i Nowych Rochowic w Grzbiecie Wschodnim Gór Kaczawskich cechują się malowniczym krajobrazem, z mozaiką lasów, pastwisk i pól uprawnych. Zalesione pagórki kryją w sobie zieleńcowe i wapienne skałki, z największą Rochowicką Skałą. Liczne są nieczynne kamieniołomy wapieni, którym towarzyszą zrujnowane wapienniki. Stare Rochowice są położone w dolinie Rochowickiej Wody, lewostronnego dopływu Nysy Szalonej, i ciągną się na długości około 5 km, aż po Przełęcz Rochowicką (504 m). Skupione zabudowania Nowych Rochowic są położone w odległości około 2 km północny zachód, na łagodnym stoku u podnóża Rakarni (548 m). We wsi znajduje się kościół św. Jana Chrzciciela z przełomu XV/XVI w., przebudowany w XVIII i XIX w. Ogrodzony teren wokół kościoła jest dawnym cmentarzem, zachowała się jedna okazała szesnastowieczna płyta nagrobna. W pobliżu stoją ruiny zespołu pałacowego z XVII w. Interesującym epizodem w historii Starych Rochowic były próby rozwoju działalności uzdrowiskowej w oparciu o źródła mineralne wód typu szczaw Bolko I i Bolko II. Znane od dawna, podlegały eksploatacji w początkach XX w., a niewielkie uzdrowisko w dolnej części Starych Rochowic nazywano Hedwigsbad (Zdrój Jadwigi). Jeszcze przez II wojną światową uzdrowisko upadło, a plany jego odtworzenia uzdrowiska po II wojnie światowej nie weszły w fazę realizacji.
Opis: Piotr Migoń
