Położony u stóp Ostrzycy Proboszczów należy do najstarszych wsi w regionie i powstał jako wieś łanowa na przełomie XII i XIII w. W XVII w. miejscowość zamieszkiwała silna społeczność schwenckfeldystów, zmuszona do emigracji w 1726 r. W okresie po wojnie trzydziestoletniej miejscowy kościół pełnił rolę kościoła ucieczkowego, przyciągając ewangelików z sąsiednich rejonów.
Jest on najbardziej interesującym obiektem historycznym we wsi. Powstał jako romański w połowie XIII w., został rozbudowany w XV w. i przebudowany w XVI w. po przejęciu przez protestantów, między innymi przez dodanie empor we wnętrzu. Opuszczony po II wojnie światowej, został przywrócony do funkcji sakralnej w latach 60. XX w., obecnie jest kościołem katolickim. Kościół jest otoczony murem, otaczającym dawny cmentarz, w którym umieszczono piaskowcowe epitafia i płyty nagrobne z XVI–XIX w. Okazała kaplica została wzniesiona w 1729 r. dla rodu von Redern – właścicieli wsi od 1428 r. W pobliżu kościoła znajduje się zespół pałacowo-parkowy, z neoklasycznym pałacem z początków XIX w. wzniesionym na miejscu starszego dworu. Niestety, jest on zaniedbany, podobnie jak przyległy park krajobrazowy w stylu angielskim o powierzchni 9,5 ha, ze stawem z wysepkami. Wśród zabudowań wsi można zauważyć wiele okazałych, piętrowych budynków o konstrukcji murowano-szachulcowej, typowych dla XIX-wiecznej wsi sudeckiej.
Opis: Piotr Migoń
