Luboradz
Historia Luboradza – niewielkiej wsi nad Wierzbiakiem, na granicy Równiny Jaworskiej i Wzgórz Strzegomskich – sięga początków XIII w. Z nazwiskami kolejnych właścicieli od XVI w., najpierw von Bocków, a następnie von Nostitzów, jest związany najcenniejszy zabytek miejscowości – dawny renesansowy dwór, przebudowany w XVII w. na barokowy pałac. W obecnym kształcie ma zarys nieregularnego czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem, głównym budynkiem mieszkalnym i dwiema wieżami po stronie zachodniej. Do czworoboku przylega od strony wschodniej okrągła kaplica, w której znajdował się obraz Ecce homo autorstwa Michaela Willmanna, obecnie przechowywany w Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu. Druga kaplica, na planie kwadratu, została dobudowana do bryły pałacu od strony północnej. Brama wejściowa jest ozdobiona dużym renesansowym portalem.
Wokół pałacu zachowały się oficyny i budynki gospodarcze, a w nieco dalszej odległości częściowo zrujnowany dawny browar, tzw. Biały Dom. Przed pałacem stoją barokowe figury ogrodowe, w tym św. Jana Nepomucena. W sąsiedztwie pałacu stoi kościół pod wezwaniem Zaślubin Najświętszej Marii Panny, wzniesiony w XVI w. w stylu renesansowym na miejscu starszego, gotyckiego kościoła. Przy wejściu do kościoła znajduje się kilka dobrze zachowanych epitafiów, w wyposażeniu wnętrza uwagę zwraca uwagę efektowny renesansowy nagrobek Hansa von Bocka z 1581 r., który był fundatorem kościoła, oraz jego małżonki.
Opis: Piotr Migoń
