Zarośnięty kamieniołom położony około 500 m na północny wschód od pałacu w Grodźcu, w północnej części kępy lasu wcinającej się w pola uprawne. Najłatwiej dotrzeć posuwając się na wschód wzdłuż krawędzi lasu, od drogi Grodziec – Jurków; pojedyncze odsłonięcia zwłaszcza na zachodniej ścianie.
Odsłaniające się skały węglanowe stanowią część górnego piętra strukturalnego synkliny bolesławieckiej, północnego fragmentu synklinorium północnosudeckiego. Są to utwory cechsztynu środkowego. W lokalnym podziale stratygraficznym odpowiadają one wyższej części wapienia cechsztyńskiego (Ca1) w Południowym Basenie Permskim.
W odsłonięciu widoczne są średnio- i gruboławicowe, szare wapienie i wapienie dolomityczne. Przeważają wapienie ziarniste, oolitowe. Skamieniałości są nieliczne, głównie małże i ślimaki. Ciekawe utwory, nieco starsze (cechsztyn dolny) słabo odsłaniają się kilkadziesiąt metrów na południe od kamieniołomu, w rowie przy dawnej sztolni kopalni Upadowa Grodziec. W nich oraz na rozwleczonych hałdach znaleźć można dużą ilość skamieniałości typowych dla otwartej platformy basenu cechsztyńskiego: oprócz szczątków mięczaków licznie reprezentowane są ramienionogi i mszywioły. Napotkać można także uwęglone szczątki permskiej flory.
