Historia
Okolice Leszczyny w północno-wschodniej części Pogórza Kaczawskiego znane są z długich tradycji górniczej. Ze złożowego punktu widzenia najbardziej interesujące są skały wieku permskiego, zaczynające się piaskowcami i zlepieńcami czerwonego spągowca, na których leżą wapienie i margle cechsztynu, na których z kolei zalegają piaskowce i łupki ilaste.
Największe zainteresowanie budziły margle, w których stwierdzono okruszcowanie miedzią. Początki zorganizowanego wydobycia rud miedzi przypadają na 2. połowę XVI w., w późniejszych wiekach eksploatację kilkakrotnie wznawiano i zawieszano. W 2. połowie XIX w. rozwijało się również górnictwo skalne. Głównie pozyskiwano piaskowiec i wapień, który wypalano w miejscowych wapiennikach. Tuż przed II wojną światową rozpoczęto budowę nowej kopalni głębinowej na zachód od wsi. Wydobycie prowadzono od 1939 r., zatapiając kopalnię pod koniec wojny. Wznowiła ona działalność jako kopalnia „Lena” w 1950 r. i działała do 1974 r.
Skansen Górniczo-Hutniczy i ścieżka spacerowa
Górniczą przeszłość przypomina Skansen Górniczo-Hutniczy, którego głównym elementem jest zrekonstruowany piec bliźniaczy, złożony z dwóch baszt. Jego obecny kształt pochodzi z 1872 r. W sąsiedztwie znajduje się pomieszczenie wystawowe – Izba Tradycji Górniczych. Na terenie skansenu odbywają się Dymarki Kaczawskie – impreza przywołująca tradycje wytopu rudy. Rozpoczyna się tu trasa ścieżki edukacyjnej „Synklina Leszczyny”, prowadzącej po terenach dawnej kopalni „Ciche Szczęście”. Wzdłuż niej wyznaczono 18 opisanych punktów informacyjnych.
Opis: Piotr Migoń
