Pozostałości górnictwa (Upadowa Grodziec i hałdy) znajdują się ok. 200 m na północny wschód od zabytkowego pałacu w Grodźcu. Niewielki kamieniołom wapieni cechsztyńskich znajduje się również ok. 500 m na południe od terenu Upadowej Grodziec.
Dawna kopalnia miedzi w Grodźcu znajduje się w obrębie jednostki geologicznej określanej jako synklinorium północnosudeckie, we wschodniej części mniejszej jednostki tektonicznej – synklinie Grodźca. Synklinorium północnosudeckie budują skały osadowe wieku późnokarbońskiego, permskiego, triasowego i kredowego, które wraz z utworami wulkanicznymi górnego karbonu i dolnego permu stanowią tzw. górne (niezmetamorfizowane) piętro kaczawskie.
Przedmiotem zainteresowania górnictwa w okolicach Grodźca było okruszcowanie, które występuje w utworach zaliczanych do cechsztynu (górnego permu). Utwory te są efektem późnopermskiej (ok. 257,2 milionów lat temu) transgresji morskiej. W płytkiej zatoce epikontynentalnego morza, na obszarze północnosudeckim miała miejsce sedymentacja utworów węglanowych: wapieni, mułowców wapnistych, a także dolomitów. Ze względu na okruszcowanie związkami miedzi, skały te były eksploatowane w synklinorium północnosudeckim do końca lat 80. XX w. na obszarze tzw. Starego Zagłębia Miedziowego (kopalnie miedzi Konrad koło Bolesławca oraz Lena i Nowy Kościół w pobliżu Złotoryi).
W okolicach miejscowości Grodziec znajdują się pozostałości po wydobyciu rud miedzi występujących w utworach wapnistych cechsztynu dolnego – marglach miedzionośnych i ołowionośnych. Najbardziej czytelne w rzeźbie terenu są pozostałości eksploatacji podziemnej. W Grodźcu w 1949 r. rozpoczęto drążenie sztolni na północny wschód od zabytkowego pałacu. Wydrążono tu dwie upadowe (A i B), po czym wydrążono dwie kolejne sztolnie (C i D), położone ok. 250 m na północ. Chodniki drążono z myślą o eksploatacji ścianowej. Urobek był transportowany kolejką wąskotorową przez Olszanicę Osiedle do zakładu wzbogacania rud w Iwinach.
W 1960 r. kopalnię połączono upadową z szybem „K-II”, z którego następnie prowadził przekop do „K-I”. Prace wydobywcze trwały do 1963 r. Z Upadowej Grodziec pozyskano 39,2 tys. ton rudy miedzi. Obecnie po Upadowej Grodziec pozostała obudowa i zamurowany wlot szybu, a także niewielkie hałdy zlokalizowane w pobliżu.