Położenie i rozmiary rezerwatu
Rezerwat ustanowiono w 1993 r. na północno-wschodnich skłonach Grzbietu Wschodniego Gór Kaczawskich, pomiędzy miejscowościami Nowe Rochowice na południu i Lipa na północy. Zajmuje powierzchnię 174,42 ha i obejmuje północne stoki Rakarni (548 m), źródliskowy odcinek potoku Świekotka oraz północne stoki Głogowca (535 m).
Szata roślinna
Rezerwat został powołany w celu ochrony zróżnicowanych zbiorowisk leśnych z bogatymi zespołami podszytu i runa. Najpowszechniejsza jest żyzna buczyna sudecka. Cechuje się bogatym runem, z takimi gatunkami jak konwalia majowa, kopytnik pospolity, marzanka wonna, zawilec gajowy i żywiec dziewięciolistny. Ponadto występują różne gatunki storczyków, przykładowo buławnik mieczolistny i kruszczyk szerokolistny. W południowej części rezerwatu w runie żyznej buczyny dominuje czosnek niedźwiedzi, który w okresie kwitnienia przypadającym na maj tworzy rozległe kobierce białych kwiatów wydzielających czosnkowy zapach. Drugim powszechnie występującym zespołem jest grąd środkowoeuropejski, z lipą, grabem i dębem szypułkowym jako gatunkami wiodącymi. W dolinach rzecznych dominującym zbiorowiskiem jest podgórski łęg jesionowy, z jesionem jako gatunkiem wiodącym, ponadto z jaworem, lipą, bukiem, klonem i olchą. Dzięki dużej powierzchni leśnej teren rezerwatu jest ostoją zwierzyny.
Przez teren rezerwatu nie prowadzą żadne znakowane szlaki piesze. Formalnie zatem jest on niedostępny dla turystów, a zbiorowiska leśne można oglądać tylko z dróg jezdnych przecinających rezerwat lub prowadzących jego granicami.
Opis: Piotr Migoń
W bliskim sąsiedztwie rezerwatu znajdują się trasy rowerowe – Kaczawskie Single Tracki