Kamieniołom Gruszka znajduje się w miejscowości Wojcieszów, w zachodnim zboczu wzniesienia Bielec. Obecnie jest to nieczynne wyrobisko o długości 250 m i wysokości ścian do 50 m.
Z tego kamieniołomu od końca XIX w. aż po lata 70- te XX w. pozyskiwano skały zwyczajowo nazywane wapieniami wojcieszowskimi. Jednak z punktu widzenia petrografii (nauki o skałach) powinno nazywać się je marmurami, ze względu na procesy metamorficzne, które spowodowały zmiany struktury i tekstury pierwotnych wapieni.
Wapienie wojcieszowskie są jedną z najbardziej rozpoznawalnych skał tego regionu. Ze względu na odporność na erozję, w rzeźbie terenu często tworzą one szczytowe partie wzniesień. Ich przykładami są: Bielec, Połom, Miłek, Osełka. Wzniesienia tutaj mają charakterystyczny, równoleżnikowy przebieg. Są również pojedyncze, kopulaste wzgórza np. Widok czy Wapiennik. Na wszystkich tych wzgórzach już ze znacznej odległości można zauważyć zarastające dawne kamieniołomy.
Dwie odmiany wapieni
W kamieniołomie Gruszka przeważają dwie odmiany wapieni wojcieszowskich. Pierwsza z nich jest jasna lub jasnoszara. Skały są masywne, jedynie miejscami niewyraźnie zaznaczają się grube ławice. W geologii pojęcia ławica używamy, gdy w „ścianie skalnej” możemy wydzielić pakiety skalne oddzielone powierzchnią od góry (stropu) i od dołu (spągu). W skałach tych często obserwuje się tak zwane smugowanie, czyli efekty nagromadzenia się związków żelaza i manganu. Najintensywniejsze smugowanie zaobserwować można w sąsiedztwie wapienia z zieleńcami. Powyżej częstotliwość występowania nagromadzeń związków żelaza i manganu zmniejsza się.
Druga odmiana to jasnoszare i szarobrunatne, uławicone dolomity. Skały te, zbudowane są z minerału o tej samej nazwie – dolomitu. W warunkach terenowych dolomit od wapienia można odróżnić za pomocą kwasu solnego. Dolomit, w przeciwieństwie do wapienia reaguje z kwasem dopiero po sproszkowaniu. Cechą szczególną tej odmiany jest drobna laminacja czyli występowanie kilkumilimetrowych warstewek w obrębie ławicy.
Świadectwa ruchów tektonicznych
W ścianach kamieniołomu widoczne są również liczne brekcje o tektonicznym charakterze. Skały te powstają w miejscach występowania uskoków, czyli tam gdzie nastąpiło przerwanie ciągłości warstw i ich przesunięcie. Taki ruch powoduje skruszenie skały w strefie uskoku. Następnie, fragmenty skały zostały ponownie połączone spoiwem pochodzącym na przykład z wytrącania się związków z wysokozmineralizowanych wód. Charakterystyczną cechą brekcji tektonicznej jest to, że zbudowana jest z licznych, ostrokrawędzistych fragmentów skały znajdującej się w najbliższym sąsiedztwie.
Wietrzenie wapieni
Innym, widocznym już na pierwszy rzut oka procesem geologicznym, jest wietrzenie wapieni. Jego wynikiem jest znajdujący się w licznych szczelinach rdzawoczerwony nalot – terra rossa. Ten typ wietrzenia może zachodzić w warunkach klimatu tropikalnego, co w przypadku wapieni wojcieszowskich mogło nastąpić w permie.
Obok znajduje się stary wapiennik, którego platforma szczytowa została przystosowana do pełnienia roli punktu widokowego.
