W krajobrazie Krainy Wygasłych Wulkanów Jezioro Koskowickie na północ od Legnickiego Pola jest osobliwością. Jest naturalnym zbiornikiem wodnym, wypełniającym zagłębienie terenu na wysokości 119 m n.p.m., otoczone falistą wysoczyzną polodowcową. Jezioro ma powierzchnię 55 ha, maksymalną długość 1 km i szerokość 0,8 km. Składa się z większej części zachodniej i mniejszej zatoki wschodniej. Dawna zatoka południowa, sięgająca po wieś Koskowice, jest niemal całkowicie zarośnięta zbiorowiskami szuwarowymi. Głębokość misy jeziornej wynosi 3 m.
Jezioro jest częścią Pojezierza Kunickiego – najdalej na południe wysuniętego naturalnego obszaru pojeziernego w Polsce, o nie w pełni poznanej genezie. Mimo silnej antropopresji jezioro pozostaje cennym obiektem przyrodniczym, a dla jego ochrony ustanowiono w 2004 r. rezerwat „Jezioro Koskowickie” o powierzchni 63,79 ha. Jego głównymi walorami są duże zbiorowiska szuwarowe, dobrze wykształcony zespół narecznicy błotnej i oczeretu jeziornego, występowanie około 20 gatunków ryb i 30 gatunków ptaków lęgowych.
O długiej historii osadnictwa nad jeziorem świadczy obecność stanowiska archeologicznego kultury łużyckiej o nazwie Grzybiany, pochodzącego z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Jest ono zlokalizowane na cyplu wcinającym się w jego północno-wschodni brzeg. W położonej na południe od jeziora wsi Koskowice znajduje się kościół św. Michała Archanioła, oryginalnie z XIV w., przebudowany w stylu klasycystycznym w połowie XIX w.
Opis: Piotr Migoń
