Diablak jest mało wyraźną, ale geologicznie bardzo interesującą kulminacją w północnej części Pogórza Kaczawskiego, około 1,5 km na południe od Wilkowa. Wierzchołek osiąga wysokość 390 m n.p.m., w kierunku południowym przechodzi w wąską skalistą grzędę opadającą stromo do doliny Bystrzyka (Wilczej).
Wzniesienie jest zbudowane z bazaltu, który występuje w tym miejscu w postaci pionowej żyły o szerokości kilkunastu metrów i rozciągłości około 100 m. Przebiła ona piaskowce wieku triasowego i kredowego, które są znacznie mniej odporne na niszczenie niż bazalt. Dlatego doszło do wyodrębnienia grani, podciętej urwiskami o wysokości do 20 m. Stygnięcie bazaltowej lawy doprowadziło do powstania ciosu kolumnowego (słupowego), z różnym ułożeniem słupów, od pionowego do nachylonego pod kątem około 45°.
Geologiczną osobliwością jest wtopiony w lawę duży owalny porwak piaskowca o długości około 1,5 m, odsłonięty w niewielkim dawnym wyrobisku podcinającym południowe zakończenie grani, wyróżniający się na tle bazaltu jasną barwą. Porwak, czyli fragment skały, przez którą przebijała się lawa bazaltowa, oderwany od ściany komina wulkanicznego, wykazuje słupkową oddzielność, przy czym słupki mają tylko kilka centymetrów średnicy. Miejsc tego typu w Sudetach jest bardzo mało (najbliższe znajduje się koło miejscowości Łupki na Pogórzu Izerskim, dalsze są znane z czeskiej części Sudetów Zachodnich).
Opis: Piotr Migoń
