DŁUŻYCA
Na południowych stromych stokach Dłużycy – wzniesienia o wysokości 325 m n.p.m. położonego w środkowej części Pogórza Kaczawskiego, po prawej stronie przełomowego odcinka doliny Kaczawy pomiędzy Sędziszową a Nowym Kościołem, znajdują się rzadkie w regionie gołoborza. Tworzą je dwa nieporośnięte lasem płaty ostrokrawędzistych odłamków riolitu – skały pochodzenia wulkanicznego, powstałej podczas gwałtownych erupcji w okresie permskim.
Skalne rumowiska powstały w zasadniczej formie w zimnym klimacie plejstocenu, kiedy wychodnie spękanych riolitów były poddane intensywnemu wietrzeniu mechanicznemu (głównie mrozowemu), a rozdrobniony materiał skalny osuwał się i osypywał w dół stoku. Z gołoborzy rozciąga się ograniczony widok na przełomową dolinę Kaczawy, ze stromymi zboczami i płaskim aluwialnym dnem. Przełom Kaczawy powstał zapewne podczas zaniku ostatniego lądolodu na tym terenie, około 450 tys. lat temu.
Wskutek zalegania mas lodu w starej dolinie pra-Kaczawy, biegnącej od Sędziszowej na północny zachód w kierunku dzisiejszej doliny Skorej, rzeka wyrzeźbiła nowy odcinek przecinający płaskowyż zbudowany z twardych riolitów. Gołoborza Dłużycy są położone poza siecią znakowanych szlaków turystycznych, a dojście do nich jest nieoznakowane. Najbliżej, w odległości około 0,5 km, przebiega niebieski szlak turystyczny z Nowego Kościoła na Zawodną. Głazowo-blokowe pokrywy są niestabilne i poruszanie się po nich wymaga szczególnej ostrożności.
Opis: Piotr Migoń
