Najcenniejszym zabytkiem Jawora jest Kościół Pokoju, wraz z Kościołem Pokoju w Świdnicy wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2001 r. Powstanie kościoła było możliwe na mocy postanowień kończącego wojnę trzydziestoletnią Pokoju Westfalskiego, który dał ograniczone prawa ludności wyznania protestanckiego na ziemiach będących pod panowaniem katolików. Warunki budowy obejmowały konieczność użycia nietrwałych materiałów (drewno, glina, słoma), bez elementów kamiennych i metalowych, położenie poza murami miasta, w odległości strzału armatniego, brak ozdobnych elementów zewnętrznych, brak wieży i obowiązek wzniesienia świątyni w czasie jednego roku. Kościół o długości 44 m i szerokości 20 m został zbudowany w latach 1654–55, w konstrukcji szachulcowej. We wnętrzu znajdowały się dwie kondygnacje empor, dwie kolejne dobudowano na początku XVIII w. Po rozbudowie kościół mógł pomieścić około 6 tysięcy wiernych.
Wnętrze jest bogato zdobione, nietypowo dla kościołów protestanckich. Na uwagę zasługują przede wszystkim malowidła na frontach empor. Na kondygnacji II i IV są to motywy biblijne ze Starego (71 obrazów) i Nowego Testamentu (72 przedstawienia). Na kondygnacjach I i III umieszczono tarcze heraldyczne, godła cechowe i motywy krajobrazowe. Ołtarz główny pochodzi z 1672 r., ambona z 1670 r. wspiera się na figurze anioła trzymającego ewangelię. Elementy konstrukcyjne zostały pokryte polichromiami z motywami roślinnymi.
Opis: Piotr Migoń
