Krucze Skały koło stacji kolejowej w Jerzmanicach-Zdroju są najbardziej efektownym stanowiskiem geologicznym na Pogórzu Kaczawskim, ukazującym piaskowce wieku późnokredowego. Są częściowo naturalnego, a częściowo sztucznego pochodzenia. W naturalny sposób zostały wypreparowane skałki wyrastające z górnego załomu zbocza doliny Kaczawy, mające charakter kanciastych baszt, ambon i ciągów urwisk. Najbardziej efektowna, oddzielona od głównego urwiska wąskim przejściem baszta ma 6 m wysokości.
Poniżej skałek, bezpośrednio koło stacji kolejowej, zbocze zostało przekształcone przez eksploatację piaskowca na kamień budowlany, w wyniku czego powstały imponujące, gładkie urwiska o wysokości do 25 m i łącznej długości 120 m. Dalej w kierunku północnym zbocze doliny Kaczawy ma naturalny charakter i jest rozcięte kilkoma suchymi dolinkami o długości kilkudziesięciu metrów. Są one rozdzielone skalnymi żebrami – kilkumetrowej wysokości wychodniami piaskowca.
Wydobycie piaskowców w Jerzmanicach-Zdroju było prowadzone przynajmniej od XVIII w., ale zakończono je już przed II wojną światową, a teren udostępniono odwiedzającym. Na południowym skraju dawnego łomu wykuto w skale schody wyprowadzające ponad urwisko, wytyczono ścieżkę w pobliżu krawędzi, która następnie przechodzi wąskim przesmykiem obok wolnostojącej baszty i wśród piaskowcowych skałek sprowadza do dna doliny. W podnóża piaskowcowych urwisk od tej strony powstało ujęcie wody Skalne Źródło obudowane neoklasyczną konstrukcją, zachowaną do dziś.
Opis: Piotr Migoń